Horses is de frêle stem van Bert Vliegen, een eenentwintigjarige met het ene been in de lo-fi rock, en het andere in de melancholische indie. Halfweg waar Sparklehorse en The Postal Service elkaar kruisen, riep hij ‘Clear Crystal Air’, zijn debuut als Horses, tot leven. Tien sferische popsongs, geschreven over een tijdspanne van vijf jaar, waarover producer Robin Proper-Sheppard (Sophia, The God Machine) als een fiere grootvader waakte.

In de aanloop naar zijn eerste langspeler heeft Bert Vliegen afstand genomen van de weemoedige folk uit de klas van Bon Iver die Horses’ titelloze ep uit 2010 sierde. Zo verraadt ‘Dark, Darker’ een voorliefde voor melodische americana. “Aanvankelijk zou ‘Clear Crystal Air’ eerder lo-fi klinken. Over de demo’s hing een zekere nineties vibe”, vertelt Vliegen. “En zo moest het ook zijn: als een refrein groots klonk, smokkelde ik meteen vreemde effecten binnen om het geheel vuiler te maken. Maar Robin heeft mij ervan overtuigd dat een productie groots en breed mág zijn. Hij schatte het potentieel van de nummers enorm hoog in.”

Niet dat de songwriter overstag ging voor alle suggesties. In het rijk van Horses regeert Bert Vliegen, al zorgde bandleden Pieter-Jan Delesie (gitaar/toetsen), Jesse Maes (gitaar) en Ramses Van den Eede (drums) regelmatig voor een pittige kruiding. “Ik herinner mij nog hoe ‘Vaggvisa’ eerst een ballad was, geschreven op de licht ontstemde piano van mijn grootmoeder. Pieter-Jan heeft er toen iets poppy van gemaakt, maar aan de structuur raakte de band nooit.” In ‘Saint John’ gieren dan weer vooral gitaren, daar waar het akoestische ‘Twins’ in alle tederheid een punt zet achter het hoofdstuk van ‘Clear Crystal Air’. “Aan de geluiden die Jesse uit zijn gitaar krijgt, kan ik eerlijkheidshalve niet tippen. Het was belangrijk om te zien wat buitenstaanders met mijn songs zouden aanvangen.”